Here’s a simple test. If it’s soothing or comforting, if it makes you feel warm and fuzzy; if it’s about getting into pleasant emotional or mental states; if it’s about peace, love, tranquility, silence or bliss; if it’s about a brighter future or a better tomorrow; if it makes you feel good about yourself or boosts your self-esteem, tells you you’re okay, tells you everything’s just fine the way it is; if it offers to improve, benefit or elevate you, or if it suggests that someone else is better or above you; if it’s about belief or faith or worship; if it raises or alters consciousness; if it combats stress or deepens relaxation, or if it’s therapeutic or healing, or if it promises happiness or relief from unhappiness, if it’s about any of these or similar things, then it’s not about waking up. Then it’s about living in the dreamstate, not smashing out of it.
On the other hand, if it feels like you’re being skinned alive, if it feels like a prolonged evisceration, if you feel your identity unraveling, if it twists you up physically and drains your health and derails your life, if you feel love dying inside you, if it seems like death would be better, then it’s probably the process of awakening. That, or a helluva case of gas.
Jed Mc Kenna' s visie op het zoeken naar de waarheid .
Awakening, voor wie de schoen past.
vrijdag 26 december 2014
maandag 2 september 2013
Ont-moeten
Als ik niks met "jou" hoef
en jij niks met "mij"
is er oneindige ruimte
vol-ledige
potentie
tot wezenlijke ont-moeting
Vereniging der "tegendelen"
Als Yin en Yang
de dans van het Bestaan
Geen verschil tussen "jou" en "mij"
als wervelingen in de wind
draaien
in, om en door
het Bestaan
slechts Dansend in het Gras.
en jij niks met "mij"
is er oneindige ruimte
vol-ledige
potentie
tot wezenlijke ont-moeting
Vereniging der "tegendelen"
Als Yin en Yang
de dans van het Bestaan
Geen verschil tussen "jou" en "mij"
als wervelingen in de wind
draaien
in, om en door
het Bestaan
slechts Dansend in het Gras.
zaterdag 31 augustus 2013
Kent iemand dat gevoel
KENT iemand dat gevoel: 't is geen verdriet,
't is geen geluk, geen menging van die beiden;
't hangt over je, om je, als wolken over heiden,
stil, hoog, licht, ernstig; ze bewegen niet.
Je voelt je kind en oud; je denken ziet
door alles, wat scheen je van God te scheiden.
't Is, of een punt tot cirkel gaat verwijden;
't Is, of een cirkel punt wordt en verschiet.
Je denkt: Nooit was het anders; tot mijn Wezen
ben 'k al zo lang van sterflijkheid genezen.
Je weet: Niets kan mij deren; Ik ben Hij.
Tot zekerheid je twijfel opgeheven,
zo hang je als eeuwig boven je eigen leven:
je bent de wolken en je bent de hei.
Ode aan J.A. dèr Mouw
(Adwaita)
uit Volledig dichtwerk
Brahman I, thuiskomst
Omdat hij als geen ander zo prachtig weergeeft
wat Is en "Altijd" zal Zijn
't is geen geluk, geen menging van die beiden;
't hangt over je, om je, als wolken over heiden,
stil, hoog, licht, ernstig; ze bewegen niet.
Je voelt je kind en oud; je denken ziet
door alles, wat scheen je van God te scheiden.
't Is, of een punt tot cirkel gaat verwijden;
't Is, of een cirkel punt wordt en verschiet.
Je denkt: Nooit was het anders; tot mijn Wezen
ben 'k al zo lang van sterflijkheid genezen.
Je weet: Niets kan mij deren; Ik ben Hij.
Tot zekerheid je twijfel opgeheven,
zo hang je als eeuwig boven je eigen leven:
je bent de wolken en je bent de hei.
Ode aan J.A. dèr Mouw
(Adwaita)
uit Volledig dichtwerk
Brahman I, thuiskomst
Omdat hij als geen ander zo prachtig weergeeft
wat Is en "Altijd" zal Zijn
woensdag 19 december 2012
All is Grace
Diepe dankbaarheid Hier.
Alles
Niets
Iemand
Niemand
Life Is the Guru
Life Is All
All Is Grace
Namaste!
Alles
Niets
Iemand
Niemand
Life Is the Guru
Life Is All
All Is Grace
Namaste!
dinsdag 18 december 2012
Alle wegen leiden naar Rome
Veel mensen beginnen hun zoektocht vanuit een, in meer of mindere mate, vermeende staat van lijden.
In ieder geval begin je een zoektocht omdat je het idee hebt iets te missen en hoop je iets te vinden.
Bij sommige mensen, ook als ze zich niet met dit onderwerp bezighouden, is de realisatie er ineens en bij anderen lijkt er een lange weg aan vooraf te gaan.
Eckhart Tolle beschrijft in zijn boek "De kracht van het NU", hoe hij leefde in een toestand van bijna onophoudelijke angst, afgewisseld met perioden van suïcidale depressiviteit.
Op een ochtend, vlak na zijn 29e verjaardag, werd hij wakker met een gevoel van onuitsprekelijke angst. Hij voelde een diepe zinloosheid en afkeer van de wereld. Het ergste vond hij echter zijn eigen bestaan.
Hij had de gedachte dat hij niet meer met zichzelf kon leven. En deze zin resulteerde in een totale transformatie.
Hij dacht: " Ik èn mezelf?" Zijn er dan twee?
En dat was blijkbaar het startschot voor zelfrealisatie.
Hoe vaak had ik die gedachte destijds (enkel een gedachte Nu) wel niet. En bij mij gebeurde er niks! Nou ja, in ieder geval geen alles overheersende en veranderende transformatie. Zeer komisch.
Ook Osho vertelt in "Osho, Zijn verhaal", dat hij voorafgaande aan zijn verlichting toch echt dacht gek te worden. Terwijl hij ergens ook wist wat er aan het gebeuren was. De mensen om hem heen maakten zich meer zorgen om hem dan hijzelf.
Osho beschrijft op een moment in "Osho Autobiografie", en ik citeer: "Het was een leegte, en leegte maakt je gek. Maar leegte is de enige poort tot het goddelijke. Dat betekent dat alleen zij die bereid zijn om gek te worden, ooit aankomen; en niemand anders".
Verderop zegt hij: "De hele zaak is belachelijk omdat wij verlicht geboren worden. En iets nastreven dat al werkelijkheid is, is het allerdwaaste.
Als je het al hebt kun je het niet bereiken".
Verder zijn er natuurlijk tal van andere verhalen van inmiddels bekende satsanggevers die leden aan depressie en/of andere problemen met zichzelf en het leven hadden.
Bovengenoemde verhalen zijn natuurlijk maar voorbeelden. Denk niet dat er een juiste manier of weg is om je te realiseren dat je het gezochte Zelf bent. Alle eventuele ervaringen, voorafgaand aan realisatie, zijn voor een ieder anders. Hoe prachtig en "mystiek" dan ook, het blijft slechts een ervaring.
"Dit" "Zijn" is niet afhankelijk van welke ervaring dan ook.
Zolang je denkt dat er buiten Jou iets of iemand te vinden is om tot deze realisatie te komen zal zoeken zich voordoen. Zoeken is dan nodig om te realiseren dat er buiten jouw Zijn (Zelf Zijn) niks wezenlijks te vinden is.
Dat er niemand is die verlicht kan worden.
Zolang zoeken zich voordoet zijn er talloze wegen die zich voordoen. Je kunt bijvoorbeeld in (spirituele) therapie gaan, mediteren, satsang bezoeken en natuurlijk allerhande boeken lezen over dit onderwerp.
Er zijn meerdere wegen denkbaar, de een is niet beter dan de ander, maar wel verschillend.
In dat verband verwijst Justus Kramer Schippers in zijn boek "Leven vanuit neutraliteit" naar drie wegen in de yoga.
Ik geef ze hieronder letterlijk weer omdat ik weet dat er lezers zijn die het leuk vinden om dit te weten.
Het pad van de Karma Yoga is het pad waarbij de zoeker naar waarheid en verlichting zich zodanig aan de hem toevertrouwde taken wijdt, zo in zijn werk opgaat, dat alle aandacht volledig wordt geschonken aan de onderhanden taak. Die mens leeft in de volledige toewijding aan zijn taak, volstrekt in het hier en nu, waardoor angst en denken geen kans krijgen. Daarmee krijgt het geïdentificeerd ego geen kans zich te manifesteren, om tenslotte op te lossen. Hiernaar wordt verwezen als de zen-meester zegt: "Wilt U verlichting? Ga dan afwassen". Dit doe je met heel je hart, ziel en aandacht. Je laat je niet afleiden door tijdens het afwassen over andere dingen na te denken. Feitelijk een vorm van mediteren dus.
De tweede weg, Bhakti Yoga, voert ons in de richting van de totale aanbidding en overgave aan de Goeroe, of de leermeester die ons op het geestelijk pad begeleidt richting verlichting. De idee erachter is dat als de aanbidding zo volledig is, dat in wezen het ego, of althans de identificatie ermee en het gevoel over een vrije wil te beschikken volledig afvalt. Daarmee zijn wij dan op hetzelfde punt aanbeland, als bij de Karma Yoga.
Tenslotte is er de Jnana Yoga, ofwel het pad van wijsheid en inzicht. De zoektocht naar verlichting begint met het opbouwen van een stevig en goed ontwikkeld ego, dat (denkt) met volle teugen het eigen leven in handen te kunnen krijgen. Totdat ergens op het pad begint te gloren, dat niet aan alle pijn van het leven valt te ontkomen. En zoals we het ego al eerder aangeduid hebben als een warmtezoekende raket, kan het niet anders dan gaan zoeken naar verlichting. Het gaat zich vragen stellen over de aard van de werkelijkheid, waarom er überhaupt een werkelijkheid bestaat. Het gaat zoeken totdat het erachter komt dat wat hij is, niet is wat hij denkt te zijn. Hij komt erachter dat hij niet het ego kan zijn, omdat hij niet tegelijk waarnemer van het object (het ego) en het object zelf kan zijn. Zo begrijpt hij dat hij ook niet zijn lichaam kan zijn, op basis van dezelfde redenering. Wie is hij dan wel? Uiteindelijk komt hij tot het inzicht dat "hij" alleen maar bewustzijn is, waarin zich een onpersoonlijk proces afspeelt, een droom, waarin ego's figureren, waarbij geen onderscheid meer te maken is tussen zijn ego en dat van anderen. Hij ziet dus in dat het ego, wat hij ooit dacht te zijn op zoek ging naar wat hij altijd al was en is: Bewustzijn. Ook langs deze weg wordt hetzelfde doel bereikt: ontmaskering van het ego en de daarmee gepaard gaande disidentificatie.
Alle wegen komen uit op hetzelfde doel.
Je bent al in Rome om het zo maar te zeggen. Je bent altijd al Hier.
En te midden van "Dit" "Hier", kan het "je" zomaar dagen dat in het centrum van "Dit" "Hier" er niemand te vinden is.
In het midden van dit Zijn, zij het nou boos Zijn, angstig Zijn, pijn Zijn of vrolijk Zijn, is er niemand te vinden.
En zonder iemand is er niemand die lijdt.
Niemand die zoekt en niemand die vindt.
Er is geen juiste manier van doen en laten. Geen juiste manier van voelen. Geen juiste manier van praten. Geen juiste manier van Zien en Zijn.
Vrij van iets of iemand anders Zijn.
Er is enkel Dit Zien. Dit Zijn.
En geen enkel concept, idee en ervaring (hoe "werelds" of "mystiek" dan ook) is Hier van toepassing.
Dit Zijn is altijd al het geval.
Een
Zijn
In ieder geval begin je een zoektocht omdat je het idee hebt iets te missen en hoop je iets te vinden.
Bij sommige mensen, ook als ze zich niet met dit onderwerp bezighouden, is de realisatie er ineens en bij anderen lijkt er een lange weg aan vooraf te gaan.
Eckhart Tolle beschrijft in zijn boek "De kracht van het NU", hoe hij leefde in een toestand van bijna onophoudelijke angst, afgewisseld met perioden van suïcidale depressiviteit.
Op een ochtend, vlak na zijn 29e verjaardag, werd hij wakker met een gevoel van onuitsprekelijke angst. Hij voelde een diepe zinloosheid en afkeer van de wereld. Het ergste vond hij echter zijn eigen bestaan.
Hij had de gedachte dat hij niet meer met zichzelf kon leven. En deze zin resulteerde in een totale transformatie.
Hij dacht: " Ik èn mezelf?" Zijn er dan twee?
En dat was blijkbaar het startschot voor zelfrealisatie.
Hoe vaak had ik die gedachte destijds (enkel een gedachte Nu) wel niet. En bij mij gebeurde er niks! Nou ja, in ieder geval geen alles overheersende en veranderende transformatie. Zeer komisch.
Ook Osho vertelt in "Osho, Zijn verhaal", dat hij voorafgaande aan zijn verlichting toch echt dacht gek te worden. Terwijl hij ergens ook wist wat er aan het gebeuren was. De mensen om hem heen maakten zich meer zorgen om hem dan hijzelf.
Osho beschrijft op een moment in "Osho Autobiografie", en ik citeer: "Het was een leegte, en leegte maakt je gek. Maar leegte is de enige poort tot het goddelijke. Dat betekent dat alleen zij die bereid zijn om gek te worden, ooit aankomen; en niemand anders".
Verderop zegt hij: "De hele zaak is belachelijk omdat wij verlicht geboren worden. En iets nastreven dat al werkelijkheid is, is het allerdwaaste.
Als je het al hebt kun je het niet bereiken".
Verder zijn er natuurlijk tal van andere verhalen van inmiddels bekende satsanggevers die leden aan depressie en/of andere problemen met zichzelf en het leven hadden.
Bovengenoemde verhalen zijn natuurlijk maar voorbeelden. Denk niet dat er een juiste manier of weg is om je te realiseren dat je het gezochte Zelf bent. Alle eventuele ervaringen, voorafgaand aan realisatie, zijn voor een ieder anders. Hoe prachtig en "mystiek" dan ook, het blijft slechts een ervaring.
"Dit" "Zijn" is niet afhankelijk van welke ervaring dan ook.
Zolang je denkt dat er buiten Jou iets of iemand te vinden is om tot deze realisatie te komen zal zoeken zich voordoen. Zoeken is dan nodig om te realiseren dat er buiten jouw Zijn (Zelf Zijn) niks wezenlijks te vinden is.
Dat er niemand is die verlicht kan worden.
Zolang zoeken zich voordoet zijn er talloze wegen die zich voordoen. Je kunt bijvoorbeeld in (spirituele) therapie gaan, mediteren, satsang bezoeken en natuurlijk allerhande boeken lezen over dit onderwerp.
Er zijn meerdere wegen denkbaar, de een is niet beter dan de ander, maar wel verschillend.
In dat verband verwijst Justus Kramer Schippers in zijn boek "Leven vanuit neutraliteit" naar drie wegen in de yoga.
Ik geef ze hieronder letterlijk weer omdat ik weet dat er lezers zijn die het leuk vinden om dit te weten.
Het pad van de Karma Yoga is het pad waarbij de zoeker naar waarheid en verlichting zich zodanig aan de hem toevertrouwde taken wijdt, zo in zijn werk opgaat, dat alle aandacht volledig wordt geschonken aan de onderhanden taak. Die mens leeft in de volledige toewijding aan zijn taak, volstrekt in het hier en nu, waardoor angst en denken geen kans krijgen. Daarmee krijgt het geïdentificeerd ego geen kans zich te manifesteren, om tenslotte op te lossen. Hiernaar wordt verwezen als de zen-meester zegt: "Wilt U verlichting? Ga dan afwassen". Dit doe je met heel je hart, ziel en aandacht. Je laat je niet afleiden door tijdens het afwassen over andere dingen na te denken. Feitelijk een vorm van mediteren dus.
De tweede weg, Bhakti Yoga, voert ons in de richting van de totale aanbidding en overgave aan de Goeroe, of de leermeester die ons op het geestelijk pad begeleidt richting verlichting. De idee erachter is dat als de aanbidding zo volledig is, dat in wezen het ego, of althans de identificatie ermee en het gevoel over een vrije wil te beschikken volledig afvalt. Daarmee zijn wij dan op hetzelfde punt aanbeland, als bij de Karma Yoga.
Tenslotte is er de Jnana Yoga, ofwel het pad van wijsheid en inzicht. De zoektocht naar verlichting begint met het opbouwen van een stevig en goed ontwikkeld ego, dat (denkt) met volle teugen het eigen leven in handen te kunnen krijgen. Totdat ergens op het pad begint te gloren, dat niet aan alle pijn van het leven valt te ontkomen. En zoals we het ego al eerder aangeduid hebben als een warmtezoekende raket, kan het niet anders dan gaan zoeken naar verlichting. Het gaat zich vragen stellen over de aard van de werkelijkheid, waarom er überhaupt een werkelijkheid bestaat. Het gaat zoeken totdat het erachter komt dat wat hij is, niet is wat hij denkt te zijn. Hij komt erachter dat hij niet het ego kan zijn, omdat hij niet tegelijk waarnemer van het object (het ego) en het object zelf kan zijn. Zo begrijpt hij dat hij ook niet zijn lichaam kan zijn, op basis van dezelfde redenering. Wie is hij dan wel? Uiteindelijk komt hij tot het inzicht dat "hij" alleen maar bewustzijn is, waarin zich een onpersoonlijk proces afspeelt, een droom, waarin ego's figureren, waarbij geen onderscheid meer te maken is tussen zijn ego en dat van anderen. Hij ziet dus in dat het ego, wat hij ooit dacht te zijn op zoek ging naar wat hij altijd al was en is: Bewustzijn. Ook langs deze weg wordt hetzelfde doel bereikt: ontmaskering van het ego en de daarmee gepaard gaande disidentificatie.
Alle wegen komen uit op hetzelfde doel.
Je bent al in Rome om het zo maar te zeggen. Je bent altijd al Hier.
En te midden van "Dit" "Hier", kan het "je" zomaar dagen dat in het centrum van "Dit" "Hier" er niemand te vinden is.
In het midden van dit Zijn, zij het nou boos Zijn, angstig Zijn, pijn Zijn of vrolijk Zijn, is er niemand te vinden.
En zonder iemand is er niemand die lijdt.
Niemand die zoekt en niemand die vindt.
Er is geen juiste manier van doen en laten. Geen juiste manier van voelen. Geen juiste manier van praten. Geen juiste manier van Zien en Zijn.
Vrij van iets of iemand anders Zijn.
Er is enkel Dit Zien. Dit Zijn.
En geen enkel concept, idee en ervaring (hoe "werelds" of "mystiek" dan ook) is Hier van toepassing.
Dit Zijn is altijd al het geval.
Een
Zijn
maandag 17 december 2012
Niet "mijn wil" maar "U" wil geschieden
Ruim zeven jaar geleden fietste ik op een zondag van de bibliotheek naar huis. Welke gedachten zich tijdens het fietsen zoal voordeden weet ik niet meer. Maar ik ga er vanuit dat het gedachten waren over de aard van "de werkelijkheid".
Ik ga daar vanuit omdat ik dat feitelijk het enige echt interessante onderwerp vond én omdat ik me de volgende gedachte nog erg goed kan herinneren.
In ieder geval denk ik dat nu, zittend aan tafel, terwijl ik dit typ. Slechts een gedachte die zich nu voordoet over een vermeende gedachte, die zich ook enkel en alleen maar nu voordoet.
Het verleden enkel een gedachte. De toekomst enkel een gedachte. En in het Hier en Nu? Hier-Nu gebeurt er niet werkelijk iets. In ieder geval niet-iets "werkelijks".
"Niet "mijn wil" maar "U" wil geschieden", was de gedachte die al fietsend door mij heen ging. Ik ben bijbels opgevoed, dus ik weet dat deze uitspraak afwijkt van de in de bijbel voorkomende zin: "Niet mijn wil maar Uw wil geschiede". Deze bijbelse uitspraak gaat over overgave van je "persoonlijke wil" aan God.
Nee, ik dacht:
"Niet "mijn wil" maar "U" wil geschieden". Deze gedachte werd gevolgd door de volgende gedachtensprongen.
"Nee, "wil geschieden" klopt niet. "Wil geschieden" impliceert een toekomst, iets wat ooit nog zal gaan gebeuren. En dat klopt niet. Dat moet zijn: "U geschiedt. U gebeurt. U bent. Niet ik, als denkbeeldige belichaamde gedachte, maar U.
U als Bron, God, Liefde, Alles en Niets Zijn. Altijd. Hier en Nu. En Ik Ben Dat!"
Het was een soort aha-erlebnis. Een inzicht, zo je wil. Dat "moment" was helder dat "ik" niet mijn leven leefde maar het leven mij!
Ik als denkbeeldig belichaamd persoon had nooit iets gedaan en zal ook nooit iets doen.
Schaamte, schuld, oordeel en lijden slechts een denkbeeld van een denkbeeldige doener, die de dingen anders had kunnen en moeten doen.
Waarom juist deze zin door "mij" heen leek te gaan en waarom de daarop volgende gedachtenkronkels zich voordeden weet ik niet.
Hoezo "vrije wil" als je al niet weet wat "je volgende" gedachte zal zijn?
Wat ik wel denk te weten is dat vanaf "dat moment" lijden voor mij "persoonlijk" ophield te bestaan. Oh zeker, er waren daarna nog momenten dat lijden zich, voor niemand, leek voor te doen. Maar dat is nooit meer een probleem geweest. Dat werd en wordt gezien in Zijn. Er was en is niks te doen of te laten. Laten Zijn.
Simpel Zien. En dat is moeiteloos.
Jan Van Delden zegt altijd dat ook als "Het" eenmaal begrepen, gezien is, alle denkbeeldige Jantjes nog om aandacht vragen, nog gezien willen worden.
Dus zie ze gewoon allemaal voorbij komen. Jaloerse, lieve, foute, narrige, vrolijke, lijdende, begrijpende, leuke en minder leuke Jantjes.
Aan het eind van dat jaar ontmoette ik trouwens mijn man. En binnen een paar maand woonden wij samen en zijn we getrouwd. Niet dat dat er iets toe doet maar ik vind het leuk om dit te vermelden.
Dit schrijven heeft geen enkele zin en dient geen enkel doel. Ik heb geen enkel idee waarom ik überhaupt nog schrijf.
Inmiddels ook al weer lang geleden was ik eens bij een satsang bijeenkomst van Randolph. Ik ging met iemand mee die daar vaker kwam. Zelf was ik nog nooit bij hem geweest en ik was nieuwsgierig. Niks menselijks is mij vreemd.
Vrij snel na dat ik binnen was wist ik dat ik daar nooit meer heen zou gaan. Ik vond het een behoorlijk "guru-achtig" gebeuren. Aanbidders en "inner circle" mensen op de eerste rij die met veel aanbidding op hun gezicht naar en tegen hem opkeken.
Ondanks dat, zei hij wat mij betreft in het begin wel iets zinnigs. Hij zei: "Alles wat ik zeg is een leugen".
En deze zin gaat ook steeds door mij heen. Als ik met wie dan ook, waar dan ook over praat, als ik "anderen" of mezelf hoor en lees, en ook tijdens het schrijven van dit artikel vraag ik me af: "Waarom? Wat is er nog te zeggen? Het zijn allemaal leugens en ze doen "de waarheid" geweld aan".
Het enige wat nu in me opkomt is: "It's all entertainment".
"All the world's a stage and all the men and women merely players ", is natuurlijk een beroemde uitspraak van William Shakespeare.
Dus hoe zinnig, diepzinnig, dubbelzinnig, kunstzinnig en onzinnig deze gesproken woorden ook lijken te zijn. It's all for the show.
It's all just pretend.
The end!
Ik ga daar vanuit omdat ik dat feitelijk het enige echt interessante onderwerp vond én omdat ik me de volgende gedachte nog erg goed kan herinneren.
In ieder geval denk ik dat nu, zittend aan tafel, terwijl ik dit typ. Slechts een gedachte die zich nu voordoet over een vermeende gedachte, die zich ook enkel en alleen maar nu voordoet.
Het verleden enkel een gedachte. De toekomst enkel een gedachte. En in het Hier en Nu? Hier-Nu gebeurt er niet werkelijk iets. In ieder geval niet-iets "werkelijks".
"Niet "mijn wil" maar "U" wil geschieden", was de gedachte die al fietsend door mij heen ging. Ik ben bijbels opgevoed, dus ik weet dat deze uitspraak afwijkt van de in de bijbel voorkomende zin: "Niet mijn wil maar Uw wil geschiede". Deze bijbelse uitspraak gaat over overgave van je "persoonlijke wil" aan God.
Nee, ik dacht:
"Niet "mijn wil" maar "U" wil geschieden". Deze gedachte werd gevolgd door de volgende gedachtensprongen.
"Nee, "wil geschieden" klopt niet. "Wil geschieden" impliceert een toekomst, iets wat ooit nog zal gaan gebeuren. En dat klopt niet. Dat moet zijn: "U geschiedt. U gebeurt. U bent. Niet ik, als denkbeeldige belichaamde gedachte, maar U.
U als Bron, God, Liefde, Alles en Niets Zijn. Altijd. Hier en Nu. En Ik Ben Dat!"
Het was een soort aha-erlebnis. Een inzicht, zo je wil. Dat "moment" was helder dat "ik" niet mijn leven leefde maar het leven mij!
Ik als denkbeeldig belichaamd persoon had nooit iets gedaan en zal ook nooit iets doen.
Schaamte, schuld, oordeel en lijden slechts een denkbeeld van een denkbeeldige doener, die de dingen anders had kunnen en moeten doen.
Waarom juist deze zin door "mij" heen leek te gaan en waarom de daarop volgende gedachtenkronkels zich voordeden weet ik niet.
Hoezo "vrije wil" als je al niet weet wat "je volgende" gedachte zal zijn?
Wat ik wel denk te weten is dat vanaf "dat moment" lijden voor mij "persoonlijk" ophield te bestaan. Oh zeker, er waren daarna nog momenten dat lijden zich, voor niemand, leek voor te doen. Maar dat is nooit meer een probleem geweest. Dat werd en wordt gezien in Zijn. Er was en is niks te doen of te laten. Laten Zijn.
Simpel Zien. En dat is moeiteloos.
Jan Van Delden zegt altijd dat ook als "Het" eenmaal begrepen, gezien is, alle denkbeeldige Jantjes nog om aandacht vragen, nog gezien willen worden.
Dus zie ze gewoon allemaal voorbij komen. Jaloerse, lieve, foute, narrige, vrolijke, lijdende, begrijpende, leuke en minder leuke Jantjes.
Aan het eind van dat jaar ontmoette ik trouwens mijn man. En binnen een paar maand woonden wij samen en zijn we getrouwd. Niet dat dat er iets toe doet maar ik vind het leuk om dit te vermelden.
Dit schrijven heeft geen enkele zin en dient geen enkel doel. Ik heb geen enkel idee waarom ik überhaupt nog schrijf.
Inmiddels ook al weer lang geleden was ik eens bij een satsang bijeenkomst van Randolph. Ik ging met iemand mee die daar vaker kwam. Zelf was ik nog nooit bij hem geweest en ik was nieuwsgierig. Niks menselijks is mij vreemd.
Vrij snel na dat ik binnen was wist ik dat ik daar nooit meer heen zou gaan. Ik vond het een behoorlijk "guru-achtig" gebeuren. Aanbidders en "inner circle" mensen op de eerste rij die met veel aanbidding op hun gezicht naar en tegen hem opkeken.
Ondanks dat, zei hij wat mij betreft in het begin wel iets zinnigs. Hij zei: "Alles wat ik zeg is een leugen".
En deze zin gaat ook steeds door mij heen. Als ik met wie dan ook, waar dan ook over praat, als ik "anderen" of mezelf hoor en lees, en ook tijdens het schrijven van dit artikel vraag ik me af: "Waarom? Wat is er nog te zeggen? Het zijn allemaal leugens en ze doen "de waarheid" geweld aan".
Het enige wat nu in me opkomt is: "It's all entertainment".
"All the world's a stage and all the men and women merely players ", is natuurlijk een beroemde uitspraak van William Shakespeare.
Dus hoe zinnig, diepzinnig, dubbelzinnig, kunstzinnig en onzinnig deze gesproken woorden ook lijken te zijn. It's all for the show.
It's all just pretend.
The end!
vrijdag 14 december 2012
The unbearable lightness of Being
Niet goed hoeven zijn
Niet slecht hoeven zijn
Niet leuk hoeven zijn
Niet vervelend hoeven zijn
Niet gelukkig hoeven zijn
Niet ongelukkig hoeven zijn
Niet intelligent hoeven zijn
Niet onwetend hoeven zijn
Niet kritisch hoeven zijn
Niet naïef hoeven zijn
Niet aardig hoeven zijn
Niet gemeen hoeven zijn
Niet gevoelig hoeven zijn
Niet ongevoelig hoeven zijn
Niet makkelijk hoeven zijn
Niet moeilijk hoeven zijn
Niet vrolijk hoeven zijn
Niet somber hoeven zijn
Niet snel hoeven zijn
Niet langzaam hoeven zijn
Niet onbevreesd hoeven zijn
Niet bang hoeven zijn
Niet speciaal hoeven zijn
Niet gewoon hoeven zijn
Niet ingewikkeld hoeven zijn
Niet simpel hoeven zijn
Niet .......... hoeven zijn
Niet verlicht hoeven zijn
Niet onverlicht hoeven zijn
Niet anders hoeven zijn
Niet iemand hoeven zijn
Niet niemand hoeven zijn
Niet iets hoeven zijn
Niet niets hoeven zijn
Zonder bedoeling zijn
Zonder doel zijn
Ondraaglijk?
Voor wie?
Niet-iets Zijn
Is
Lightness of Being
Niet slecht hoeven zijn
Niet leuk hoeven zijn
Niet vervelend hoeven zijn
Niet gelukkig hoeven zijn
Niet ongelukkig hoeven zijn
Niet intelligent hoeven zijn
Niet onwetend hoeven zijn
Niet kritisch hoeven zijn
Niet naïef hoeven zijn
Niet aardig hoeven zijn
Niet gemeen hoeven zijn
Niet gevoelig hoeven zijn
Niet ongevoelig hoeven zijn
Niet makkelijk hoeven zijn
Niet moeilijk hoeven zijn
Niet vrolijk hoeven zijn
Niet somber hoeven zijn
Niet snel hoeven zijn
Niet langzaam hoeven zijn
Niet onbevreesd hoeven zijn
Niet bang hoeven zijn
Niet speciaal hoeven zijn
Niet gewoon hoeven zijn
Niet ingewikkeld hoeven zijn
Niet simpel hoeven zijn
Niet .......... hoeven zijn
Niet verlicht hoeven zijn
Niet onverlicht hoeven zijn
Niet anders hoeven zijn
Niet iemand hoeven zijn
Niet niemand hoeven zijn
Niet iets hoeven zijn
Niet niets hoeven zijn
Zonder bedoeling zijn
Zonder doel zijn
Ondraaglijk?
Voor wie?
Niet-iets Zijn
Is
Lightness of Being
Abonneren op:
Posts (Atom)