Zelfonderzoek kan helpen bij het ontdekken van je ware aard. Het woord ontdekken zegt het al. Je ware aard, of verlichting, is niet iets wat je toevoegt. Het is, zoals vaak zo mooi gezegd wordt, je natuurlijke staat van zijn.
Alle aannames, gedachten, interpretaties, ideeën, enz. die we over onszelf en de wereld hebben, zijn feitelijk niks anders dan een sluier die onze ware aard lijkt te bedekken. Deze sluier wordt ook wel illusie, zinsbegoocheling of Maya genoemd.
Ik zeg met opzet "lijkt te bedekken". Want feitelijk is er niks bedekt. Je kunt hooguit spreken van een misverstand of identificatie met een deel van het geheel. En identificatie is van de mind. Het is een gedachte, zoals alles slechts een gedachte is.
Tony Parsons noemt het dan ook "Het open geheim". Het is een geheim zolang we geloven dat er een afgescheiden ik bestaat. En het is open omdat het voor iedereen altijd en overal aanwezig is.
Zelfonderzoek kan dus helpen om deze afgescheiden ik, deze sluier, te ont-dekken, of nog beter gezegd, te ontmantelen. Als het misverstand rondom je vermeende identiteit, als zijnde een afgescheiden deel van het geheel, als identificatie met je lichaam en alles wat zich via de zintuigen voor lijkt te doen, wordt doorzien en oplost, dan is er onmiddellijk helder zien en zijn. En dat is heel gewoon en heel simpel.
Een mooie manier van zelfonderzoek vind ik de zen koan "Who is in?", ofwel "Wie ben ik?".
Maar daarover een volgende keer meer.
woensdag 28 maart 2012
dinsdag 27 maart 2012
Wie is Jed Mckenna?
Jed McKenna heeft 4 boeken geschreven over spirituele verlichting, achtereenvolgens getiteld:
Zelf zegt Jed Mckenna verlicht te zijn. Dit betekent voor hem dat hij zich in een permanente staat van non-duaal bewustzijn bevindt.
Op de achterflap van zijn boek "Spiritueel incorrecte verlichting" staat, en ik citeer:
Ik heb ze met veel plezier en herkenning gelezen. De spirituele bijsluiter aan het begin van het derde boek is echt hilarisch en vooral bijzonder bevrijdend te noemen. Niet geschikt waarschijnlijk voor de tere spirituele (super)ego's onder ons.
Anyway, waarom schrijf ik vandaag dit artikel? De laatste tijd ben ik namelijk niet zo actief op mijn weblog. Twee redenen komen in mij op. In de eerste plaats is alles wat er toe doet, niks dus, gezegd en in de tweede plaats, en dit is eigenlijk de enige ware reden, als er niet geschreven wordt, wordt er niet geschreven. En dat heeft niks met mij te maken. En zo is het!
Maar nu de reden voor het schrijven van dit artikel. Gisteren kwam ik op het internet toevallig een artikel tegen in de Koorddanser, een spiritueel maandblad, waarin vermeld wordt dat de ware identiteit van Jed McKenna binnenkort eindelijk prijs gegeven wordt. In de volgende editie van de Koorddanser zal zijn naam onthuld worden. Er staat nu al vermeld dat zijn voornaam Peter is. Peter Pan misschien?
Goed, over niet al te lange tijd zullen we het weten.
Voor alle Jed Mckenna geïnteresseerden, hieronder nog even de link naar het artikel in de Koorddanser: http://kd.nl/2012/03/22/koorddanser-onthult-ware-identiteit-jed-mckenna/
Tot de volgende keer!
NB Inmiddels is het enkele uren later en blijkt de pagina niet meer te bestaan. Wellicht is het de bedoeling dat het mysterie rondom Jed McKenna een mysterie blijft.
Zou het een 1 april grap zijn???
Hier kun je zien hoe het artikel er uit zag.
- Spirituele verlichting? Vergeet het maar!
- Spiritueel incorrecte verlichting
- Spirituele oorlogvoering
- Notities
Zelf zegt Jed Mckenna verlicht te zijn. Dit betekent voor hem dat hij zich in een permanente staat van non-duaal bewustzijn bevindt.
Op de achterflap van zijn boek "Spiritueel incorrecte verlichting" staat, en ik citeer:
"McKenna's boeken zijn geschreven voor mensen die genoeg hebben van de hele spirituele mallemolen en er klaar voor zijn om de realiteit van het proces van het wakker worden te ondergaan. Dit compromisloze boek kan daarbij helpen. Het kan schokken, wakker schudden, ontroeren, confronteren en misschien zelfs wel "verlichten", maar koud laten zal het niemand".Zelf heb ik de boeken alweer enkele jaren terug gelezen en ik was erg enthousiast. Eindelijk iemand die, net als Tony Parsons trouwens, korte metten maakt met de hele spirituele santenkraam en loze beloftes die daar vaak bijhoren. Als je wilt investeren in, en werken aan een groot spiritueel ego, blijf het dan vooral zoeken op de spirituele markt. Maar als je echt geïnteresseerd bent in de aard van verlichting, de waarheid en zelfrealisatie kan ik je bovenstaande boeken echt aanraden.
Ik heb ze met veel plezier en herkenning gelezen. De spirituele bijsluiter aan het begin van het derde boek is echt hilarisch en vooral bijzonder bevrijdend te noemen. Niet geschikt waarschijnlijk voor de tere spirituele (super)ego's onder ons.
Anyway, waarom schrijf ik vandaag dit artikel? De laatste tijd ben ik namelijk niet zo actief op mijn weblog. Twee redenen komen in mij op. In de eerste plaats is alles wat er toe doet, niks dus, gezegd en in de tweede plaats, en dit is eigenlijk de enige ware reden, als er niet geschreven wordt, wordt er niet geschreven. En dat heeft niks met mij te maken. En zo is het!
Maar nu de reden voor het schrijven van dit artikel. Gisteren kwam ik op het internet toevallig een artikel tegen in de Koorddanser, een spiritueel maandblad, waarin vermeld wordt dat de ware identiteit van Jed McKenna binnenkort eindelijk prijs gegeven wordt. In de volgende editie van de Koorddanser zal zijn naam onthuld worden. Er staat nu al vermeld dat zijn voornaam Peter is. Peter Pan misschien?
Goed, over niet al te lange tijd zullen we het weten.
Voor alle Jed Mckenna geïnteresseerden, hieronder nog even de link naar het artikel in de Koorddanser: http://kd.nl/2012/03/22/koorddanser-onthult-ware-identiteit-jed-mckenna/
Tot de volgende keer!
NB Inmiddels is het enkele uren later en blijkt de pagina niet meer te bestaan. Wellicht is het de bedoeling dat het mysterie rondom Jed McKenna een mysterie blijft.
Zou het een 1 april grap zijn???
Hier kun je zien hoe het artikel er uit zag.
vrijdag 2 maart 2012
Het Zelf
Er is niets dan het Zelf, en jij bent Dat.
Wees dus gewoon dat wat je bent.
Een andere mogelijkheid is er niet.
Bron "Sprekende stilte"
Leven en leer van Sri Ramana Maharshi
door Han van den Boogaard.
Wees dus gewoon dat wat je bent.
Een andere mogelijkheid is er niet.
Bron "Sprekende stilte"
Leven en leer van Sri Ramana Maharshi
door Han van den Boogaard.
dinsdag 28 februari 2012
Citaat van de dag
Aangezien er geen apart bewustzijn is om dat-wat-is te kennen,
is dat-wat-is het bewustzijn zelf.
Ik ben Dat.
Shri Ramana Maharshi
Leven en leer van Sri Ramana Maharshi
door Han van den Boogaard.
donderdag 12 januari 2012
Leven in het Hier en Nu
Is er iets anders dan het hier en nu? Elke keer als ik iets hoor of lees over leven in het hier en nu vraag ik me af: "Is er ooit iets anders dan het hier en nu?" Hoe kun je ooit niet in het hier en nu leven? Dat is helemaal niet mogelijk.
Zelfs als je nu allerlei gedachten hebt over een vermeend verleden of je zorgen maakt over een vermeende toekomst dan ben je nog altijd hier en is het nog altijd nu. Het is een rechtstreekse ervaring van gedachten die zich hier en nu voordoen.
Dus wat is de zin van alle methodes om je in het hier en nu te brengen? In het gunstigste geval realiseer je je dat je altijd al hier en nu bent. Dat er niks maar dan ook niks is wat je uit het hier en nu kan halen.
Dus wat je ook doet, hoe je het ook doet je bent altijd al de springlevende ervaring van Hier en Nu Zijn!
Zelfs als je nu allerlei gedachten hebt over een vermeend verleden of je zorgen maakt over een vermeende toekomst dan ben je nog altijd hier en is het nog altijd nu. Het is een rechtstreekse ervaring van gedachten die zich hier en nu voordoen.
Dus wat is de zin van alle methodes om je in het hier en nu te brengen? In het gunstigste geval realiseer je je dat je altijd al hier en nu bent. Dat er niks maar dan ook niks is wat je uit het hier en nu kan halen.
Dus wat je ook doet, hoe je het ook doet je bent altijd al de springlevende ervaring van Hier en Nu Zijn!
woensdag 4 januari 2012
Paradox
Laatst werd ik aangesproken door een lezer van mijn blog. Zij schreef onder anderen dat zij niet zo houdt van statements.
Persoonlijk ben ik het helemaal met haar eens. Ik houd zelf ook niet zo van statements. Een statement, een bewering is wat mij betreft niet meer dan een gedachte, een idee of concept. En geen enkele gedachte of bewering is absoluut waar. Het is maar net waar het denken op dat moment de meeste voorkeur aan geeft. En het denken is altijd gekoppeld aan een persoonlijke agenda. Verder zijn er natuurlijk op relatief niveau afspraken gemaakt over wat we met elkaar als "waar" ervaren.
Wat mij opviel is dat de uitspraak "ik houd niet zo van statements" als zodanig ook een statement is. Het is een uitspraak die zichzelf tegenspreekt en dus een paradox.
In de Advaita Vedanta wordt veelvuldig gebruik gemaakt van paradoxen. Als je op zoek bent naar de absolute Waarheid dan kan het niet anders dat je nog al eens tegen tegenstrijdigheden aanloopt.
Het denken is in zichzelf al een tegenstrijdig, dualistisch gegeven. Het beweegt zich van hier naar daar, in een denkbeeldige tijd en ruimte, en kan niet anders dan dat wat Heel is verdelen. Dat is de functie van het denken. Voor woorden geldt hetzelfde.
Daar waar het hier om gaat, kan dus nooit middels woorden en het denken uitgelegd dan wel begrepen worden. Hooguit kunnen ze leiden tot een allesbevrijdend Inzicht waarin het denken stopt en de Waarheid voorbij de woorden begrepen wordt.
Elke discussie over dit onderwerp is dan ook gedoemd te mislukken. Omdat alles wat je erover zegt niet werkelijk klopt.
Zelfrealisatie gaat over het ontdekken van je ware natuur, de absolute Waarheid. Zelfrealisatie gaat over dat wat, zonder twijfel, zonder tegenstellingen, absoluut waar is. Het gaat over de ontdekking van jouw conceptloze Zelf, ook wel Bewustzijn genoemd.
En ondanks dat geen enkel concept, geen enkele bewering op de Waarheid van toepassing is, zijn er alleen woorden als gereedschap om je, in het gunstigste geval, tot de rand van de Waarheid te brengen. Eenmaal over die rand rest en rust niks anders dan oneindige vrijheid en grenzeloos bestaan van waaruit de hele manifestatie oprijst en weer in terugkeert.
De grootste paradox in het hele zoekproces is dan ook dat we ons Zelf nooit zullen kennen. Wat we uiteindelijk zijn kunnen we niet kennen. Daarom duurt de zoektocht vaak ook zo lang. Het denken blijft maar zoeken en zoeken naar iets wat het nooit zal vinden en nooit zal begrijpen. En toch moet het veelal zoeken om dit Zelf, dit niet-iets te vinden.
Als laatste een uitspraak van een bekende Nederlandse Advaita leraar Jan van Delden.
"Ik weet niks, maar dat weet ik wel verdomd zeker".
Persoonlijk ben ik het helemaal met haar eens. Ik houd zelf ook niet zo van statements. Een statement, een bewering is wat mij betreft niet meer dan een gedachte, een idee of concept. En geen enkele gedachte of bewering is absoluut waar. Het is maar net waar het denken op dat moment de meeste voorkeur aan geeft. En het denken is altijd gekoppeld aan een persoonlijke agenda. Verder zijn er natuurlijk op relatief niveau afspraken gemaakt over wat we met elkaar als "waar" ervaren.
Wat mij opviel is dat de uitspraak "ik houd niet zo van statements" als zodanig ook een statement is. Het is een uitspraak die zichzelf tegenspreekt en dus een paradox.
In de Advaita Vedanta wordt veelvuldig gebruik gemaakt van paradoxen. Als je op zoek bent naar de absolute Waarheid dan kan het niet anders dat je nog al eens tegen tegenstrijdigheden aanloopt.
Het denken is in zichzelf al een tegenstrijdig, dualistisch gegeven. Het beweegt zich van hier naar daar, in een denkbeeldige tijd en ruimte, en kan niet anders dan dat wat Heel is verdelen. Dat is de functie van het denken. Voor woorden geldt hetzelfde.
Daar waar het hier om gaat, kan dus nooit middels woorden en het denken uitgelegd dan wel begrepen worden. Hooguit kunnen ze leiden tot een allesbevrijdend Inzicht waarin het denken stopt en de Waarheid voorbij de woorden begrepen wordt.
Elke discussie over dit onderwerp is dan ook gedoemd te mislukken. Omdat alles wat je erover zegt niet werkelijk klopt.
Zelfrealisatie gaat over het ontdekken van je ware natuur, de absolute Waarheid. Zelfrealisatie gaat over dat wat, zonder twijfel, zonder tegenstellingen, absoluut waar is. Het gaat over de ontdekking van jouw conceptloze Zelf, ook wel Bewustzijn genoemd.
En ondanks dat geen enkel concept, geen enkele bewering op de Waarheid van toepassing is, zijn er alleen woorden als gereedschap om je, in het gunstigste geval, tot de rand van de Waarheid te brengen. Eenmaal over die rand rest en rust niks anders dan oneindige vrijheid en grenzeloos bestaan van waaruit de hele manifestatie oprijst en weer in terugkeert.
De grootste paradox in het hele zoekproces is dan ook dat we ons Zelf nooit zullen kennen. Wat we uiteindelijk zijn kunnen we niet kennen. Daarom duurt de zoektocht vaak ook zo lang. Het denken blijft maar zoeken en zoeken naar iets wat het nooit zal vinden en nooit zal begrijpen. En toch moet het veelal zoeken om dit Zelf, dit niet-iets te vinden.
Als laatste een uitspraak van een bekende Nederlandse Advaita leraar Jan van Delden.
"Ik weet niks, maar dat weet ik wel verdomd zeker".
zondag 1 januari 2012
Vingerwijzingen naar de maan
Al vele eeuwen wordt er op verschillende manieren gesproken en geschreven over verlichting of zelfrealisatie. Verschillende stromingen en tradities brachten verschillende leraren, meesters en methodes voort. (En andersom natuurlijk.)
Grote, inmiddels overleden, meesters als Boeddha, Jezus, Nisargadatta Maharaj, Ramana Maharshi, Osho, en vele anderen, hebben allemaal hun eigen manier gehad om hun boodschap door te geven. Ook nu worden er door hedendaagse leraren verschillende woorden en methodes gebruikt om hun boodschap te verspreiden.
Wat al deze woorden gemeen hebben is dat ze bedoeld zijn als de zogeheten "vingerwijzingen naar de maan".
In essentie wijzen ze allemaal naar hetzelfde. Of er nu veel of weinig woorden gebruikt worden, wel of geen methodes aangeprijsd worden, de essentie van al deze leringen is non-dualistisch.
Een bekende, van oorsprong oosterse stroming is de Advaita Vedanta. Letterlijk betekent dit niet-twee. Het is een non-dualistische beschouwing en visie op de aard van het leven en wat zich daarin schijnbaar voordoet. Maar non-dualiteit is natuurlijk in geen enkel concept te vatten. Het wordt niet-twee genoemd in plaats van één want tegenover één zou je weer wat anders kunnen zetten.
Jij als op zichzelf staand persoon, de vermeende doener, diegene die alle ervaringen claimt, bestaat niet werkelijk. Die "jij" die jij denkt te zijn is een illusie, niet meer dan een gedachte. Feitelijk is die "jij" niet meer dan een biologische lichamelijke contractie ontstaan als gevolg van projectie, spiegeling en identificatie van het Zelf in en aan een vermeende buitenwereld. En deze illusie, die vermeende jij dus, bedekt of versluiert jouw ware aard.
Door je aandacht grotendeels te richten op alle bewegingen die zich voordoen in en als dit Zelf (eenheid in ontelbare vormen), zie je dit Zelf makkelijk over het hoofd. Eenheid, open ruimte, bron, helderheid, verlichting, zien, kennendheid, waarheid, Liefde, God, dat wat al dat ervaren van al die bewegingen mogelijk maakt, zijn allemaal woorden die gebruikt worden om te verwijzen naar dat Zelf, "Dat" wat jij werkelijk bent.
Jij (als persoon) bent en blijft slechts een denkbeeldige verschijning (beweging) in deze bron en kan als zodanig nooit op welke manier dan ook dit geheel omvatten. Verlichting of zelfrealisatie is voor jou dus ook niet te bereiken door wat dan ook toe te voegen of te veranderen aan jezelf.
"Jij" als bron bent al het geheel én alles wat zich daarin voordoet. "Jij" bent al dit conceptloze Zelf.
Zelfrealisatie is niks anders dan de springlevende onmiddellijke (zonder voorwaarden) ervaring van hier-nu zijn. En dat is altijd al het geval voor iedereen. Of je het nu weet of niet. Het is Zien (en dat heeft niks met je ogen te maken) dat het leven, inclusief jou en mij, zich helemaal vanzelf, moeiteloos en spontaan ontvouwt zonder dat je daar iets aan kunt en hoeft te doen.
En om terug te komen op de verschillende methodes, leraren en meesters. Zij wijzen allemaal naar "dat". En dat doen zij allemaal op hun geheel eigen wijze. Ik kan me zo voorstellen dat ook de tijdgeest hier een belangrijke rol in speelt.
De ene leraar spreekt je meer aan dan de ander. Net zoals de ene, of juist geen, methode je meer aanspreekt dan de andere. Soms ben je voorbij welke methode of leraar dan ook. En soms ook niet. De realisatie laat zich niet voorspellen en kun je niet afdwingen. Ook zonder überhaupt ooit van dit onderwerp gehoord te hebben kun je, bij een bezoek aan de slager, tijdens het drinken van een biertje of een wandeling in het park ineens het licht zien.
Elke verschijningsvorm heeft zijn eigen weg te gaan.
Voor sommigen is het gelijk duidelijk en anderen doen er jaren over voor het werkelijke Inzicht gerealiseerd wordt. En ook na de realisatie gaat iedere verschijning gewoon verder op zijn of haar eigen weg. Met dien verstande dat het dan klaar en helder is dat het niet meer en minder is dan dat: een denkbeeldige verschijning op een denkbeeldige weg.
Het is niet te voorspellen wat er gebeurt als je "Het" eenmaal ziet. De één zal er nooit een woord (meer) over zeggen en gaat gewoon verder met zijn of haar leven. Getuige ook de bekende Zen uitspraak: "Voor verlichting hout hakken en water dragen en na verlichting hout hakken en water dragen". De ander schreeuwt het daarentegen bijna van de daken om toch maar uiting te geven aan "dat". En alle vormen daar tussen in. Soms is de beker zo vol dat hij overstroomt. Het wil gezegd worden, het wil gedeeld worden. Hoe dat zich voordoet is niet aan jou. Niemand beslist welk dansje hij of zij doet. Er is weten dat het er niet toe doet. Dat er geen voorwaarden zijn en geen juiste manier.
Dus je kunt je blindstaren op de wijzende vinger, hem er zelfs afbijten, maar dan mis je waar het werkelijk om gaat. De vinger en de woorden zijn op zich niet interessant. Woorden zijn nooit de waarheid. De waarheid dat ben Jij.
Grote, inmiddels overleden, meesters als Boeddha, Jezus, Nisargadatta Maharaj, Ramana Maharshi, Osho, en vele anderen, hebben allemaal hun eigen manier gehad om hun boodschap door te geven. Ook nu worden er door hedendaagse leraren verschillende woorden en methodes gebruikt om hun boodschap te verspreiden.
Wat al deze woorden gemeen hebben is dat ze bedoeld zijn als de zogeheten "vingerwijzingen naar de maan".
In essentie wijzen ze allemaal naar hetzelfde. Of er nu veel of weinig woorden gebruikt worden, wel of geen methodes aangeprijsd worden, de essentie van al deze leringen is non-dualistisch.
Een bekende, van oorsprong oosterse stroming is de Advaita Vedanta. Letterlijk betekent dit niet-twee. Het is een non-dualistische beschouwing en visie op de aard van het leven en wat zich daarin schijnbaar voordoet. Maar non-dualiteit is natuurlijk in geen enkel concept te vatten. Het wordt niet-twee genoemd in plaats van één want tegenover één zou je weer wat anders kunnen zetten.
Jij als op zichzelf staand persoon, de vermeende doener, diegene die alle ervaringen claimt, bestaat niet werkelijk. Die "jij" die jij denkt te zijn is een illusie, niet meer dan een gedachte. Feitelijk is die "jij" niet meer dan een biologische lichamelijke contractie ontstaan als gevolg van projectie, spiegeling en identificatie van het Zelf in en aan een vermeende buitenwereld. En deze illusie, die vermeende jij dus, bedekt of versluiert jouw ware aard.
Door je aandacht grotendeels te richten op alle bewegingen die zich voordoen in en als dit Zelf (eenheid in ontelbare vormen), zie je dit Zelf makkelijk over het hoofd. Eenheid, open ruimte, bron, helderheid, verlichting, zien, kennendheid, waarheid, Liefde, God, dat wat al dat ervaren van al die bewegingen mogelijk maakt, zijn allemaal woorden die gebruikt worden om te verwijzen naar dat Zelf, "Dat" wat jij werkelijk bent.
Jij (als persoon) bent en blijft slechts een denkbeeldige verschijning (beweging) in deze bron en kan als zodanig nooit op welke manier dan ook dit geheel omvatten. Verlichting of zelfrealisatie is voor jou dus ook niet te bereiken door wat dan ook toe te voegen of te veranderen aan jezelf.
"Jij" als bron bent al het geheel én alles wat zich daarin voordoet. "Jij" bent al dit conceptloze Zelf.
Zelfrealisatie is niks anders dan de springlevende onmiddellijke (zonder voorwaarden) ervaring van hier-nu zijn. En dat is altijd al het geval voor iedereen. Of je het nu weet of niet. Het is Zien (en dat heeft niks met je ogen te maken) dat het leven, inclusief jou en mij, zich helemaal vanzelf, moeiteloos en spontaan ontvouwt zonder dat je daar iets aan kunt en hoeft te doen.
En om terug te komen op de verschillende methodes, leraren en meesters. Zij wijzen allemaal naar "dat". En dat doen zij allemaal op hun geheel eigen wijze. Ik kan me zo voorstellen dat ook de tijdgeest hier een belangrijke rol in speelt.
De ene leraar spreekt je meer aan dan de ander. Net zoals de ene, of juist geen, methode je meer aanspreekt dan de andere. Soms ben je voorbij welke methode of leraar dan ook. En soms ook niet. De realisatie laat zich niet voorspellen en kun je niet afdwingen. Ook zonder überhaupt ooit van dit onderwerp gehoord te hebben kun je, bij een bezoek aan de slager, tijdens het drinken van een biertje of een wandeling in het park ineens het licht zien.
Elke verschijningsvorm heeft zijn eigen weg te gaan.
Voor sommigen is het gelijk duidelijk en anderen doen er jaren over voor het werkelijke Inzicht gerealiseerd wordt. En ook na de realisatie gaat iedere verschijning gewoon verder op zijn of haar eigen weg. Met dien verstande dat het dan klaar en helder is dat het niet meer en minder is dan dat: een denkbeeldige verschijning op een denkbeeldige weg.
Het is niet te voorspellen wat er gebeurt als je "Het" eenmaal ziet. De één zal er nooit een woord (meer) over zeggen en gaat gewoon verder met zijn of haar leven. Getuige ook de bekende Zen uitspraak: "Voor verlichting hout hakken en water dragen en na verlichting hout hakken en water dragen". De ander schreeuwt het daarentegen bijna van de daken om toch maar uiting te geven aan "dat". En alle vormen daar tussen in. Soms is de beker zo vol dat hij overstroomt. Het wil gezegd worden, het wil gedeeld worden. Hoe dat zich voordoet is niet aan jou. Niemand beslist welk dansje hij of zij doet. Er is weten dat het er niet toe doet. Dat er geen voorwaarden zijn en geen juiste manier.
Dus je kunt je blindstaren op de wijzende vinger, hem er zelfs afbijten, maar dan mis je waar het werkelijk om gaat. De vinger en de woorden zijn op zich niet interessant. Woorden zijn nooit de waarheid. De waarheid dat ben Jij.
Abonneren op:
Posts (Atom)