Ruim zeven jaar geleden fietste ik op een zondag van de bibliotheek naar huis. Welke gedachten zich tijdens het fietsen zoal voordeden weet ik niet meer. Maar ik ga er vanuit dat het gedachten waren over de aard van "de werkelijkheid".
Ik ga daar vanuit omdat ik dat feitelijk het enige echt interessante onderwerp vond én omdat ik me de volgende gedachte nog erg goed kan herinneren.
In ieder geval denk ik dat nu, zittend aan tafel, terwijl ik dit typ. Slechts een gedachte die zich nu voordoet over een vermeende gedachte, die zich ook enkel en alleen maar nu voordoet.
Het verleden enkel een gedachte. De toekomst enkel een gedachte. En in het Hier en Nu? Hier-Nu gebeurt er niet werkelijk iets. In ieder geval niet-iets "werkelijks".
"Niet "mijn wil" maar "U" wil geschieden", was de gedachte die al fietsend door mij heen ging. Ik ben bijbels opgevoed, dus ik weet dat deze uitspraak afwijkt van de in de bijbel voorkomende zin: "Niet mijn wil maar Uw wil geschiede". Deze bijbelse uitspraak gaat over overgave van je "persoonlijke wil" aan God.
Nee, ik dacht:
"Niet "mijn wil" maar "U" wil geschieden". Deze gedachte werd gevolgd door de volgende gedachtensprongen.
"Nee, "wil geschieden" klopt niet. "Wil geschieden" impliceert een toekomst, iets wat ooit nog zal gaan gebeuren. En dat klopt niet. Dat moet zijn: "U geschiedt. U gebeurt. U bent. Niet ik, als denkbeeldige belichaamde gedachte, maar U.
U als Bron, God, Liefde, Alles en Niets Zijn. Altijd. Hier en Nu. En Ik Ben Dat!"
Het was een soort aha-erlebnis. Een inzicht, zo je wil. Dat "moment" was helder dat "ik" niet mijn leven leefde maar het leven mij!
Ik als denkbeeldig belichaamd persoon had nooit iets gedaan en zal ook nooit iets doen.
Schaamte, schuld, oordeel en lijden slechts een denkbeeld van een denkbeeldige doener, die de dingen anders had kunnen en moeten doen.
Waarom juist deze zin door "mij" heen leek te gaan en waarom de daarop volgende gedachtenkronkels zich voordeden weet ik niet.
Hoezo "vrije wil" als je al niet weet wat "je volgende" gedachte zal zijn?
Wat ik wel denk te weten is dat vanaf "dat moment" lijden voor mij "persoonlijk" ophield te bestaan. Oh zeker, er waren daarna nog momenten dat lijden zich, voor niemand, leek voor te doen. Maar dat is nooit meer een probleem geweest. Dat werd en wordt gezien in Zijn. Er was en is niks te doen of te laten. Laten Zijn.
Simpel Zien. En dat is moeiteloos.
Jan Van Delden zegt altijd dat ook als "Het" eenmaal begrepen, gezien is, alle denkbeeldige Jantjes nog om aandacht vragen, nog gezien willen worden.
Dus zie ze gewoon allemaal voorbij komen. Jaloerse, lieve, foute, narrige, vrolijke, lijdende, begrijpende, leuke en minder leuke Jantjes.
Aan het eind van dat jaar ontmoette ik trouwens mijn man. En binnen een paar maand woonden wij samen en zijn we getrouwd. Niet dat dat er iets toe doet maar ik vind het leuk om dit te vermelden.
Dit schrijven heeft geen enkele zin en dient geen enkel doel. Ik heb geen enkel idee waarom ik überhaupt nog schrijf.
Inmiddels ook al weer lang geleden was ik eens bij een satsang bijeenkomst van Randolph. Ik ging met iemand mee die daar vaker kwam. Zelf was ik nog nooit bij hem geweest en ik was nieuwsgierig. Niks menselijks is mij vreemd.
Vrij snel na dat ik binnen was wist ik dat ik daar nooit meer heen zou gaan. Ik vond het een behoorlijk "guru-achtig" gebeuren. Aanbidders en "inner circle" mensen op de eerste rij die met veel aanbidding op hun gezicht naar en tegen hem opkeken.
Ondanks dat, zei hij wat mij betreft in het begin wel iets zinnigs. Hij zei: "Alles wat ik zeg is een leugen".
En deze zin gaat ook steeds door mij heen. Als ik met wie dan ook, waar dan ook over praat, als ik "anderen" of mezelf hoor en lees, en ook tijdens het schrijven van dit artikel vraag ik me af: "Waarom? Wat is er nog te zeggen? Het zijn allemaal leugens en ze doen "de waarheid" geweld aan".
Het enige wat nu in me opkomt is: "It's all entertainment".
"All the world's a stage and all the men and women merely players ", is natuurlijk een beroemde uitspraak van William Shakespeare.
Dus hoe zinnig, diepzinnig, dubbelzinnig, kunstzinnig en onzinnig deze gesproken woorden ook lijken te zijn. It's all for the show.
It's all just pretend.
The end!
